คนจำนวนมากเวลาจะทำงาน

มักจะมองหางานที่ทำแล้วรวยหรือมั่นคง

พอได้ทำงานกลับพบว่าไม่ค่อยมีความสุข

แต่ก็ต้องทนทำต่อไป

ทำไปก็คอยแต่จะมองหาว่า

ใครทำอะไรแล้วรวย

เห็นเค้าทำแล้วรวย แล้วก็ทำตาม

ทำไปแล้วก็มักจะเข้าอีหรอบเดิม

เปลี่ยนงานแล้วเปลี่ยนงานอีก

ชีวิตทั้งชีวิตเลยไม่เก่งอะไรเสียที

เก่งเรื่องเดียวคือเปลี่ยนงาน

ชีวิตทั้งชีวิตมีแต่จะพยายามควานหางาน

ที่คิดว่าทำแล้วจะรวย

พออายุมากขึ้นมากขึ้นก็กอดเก้าอี้ไว้แน่น

กลัวว่าเค้าจะ Lay off แต่ก็ต้องทนทำต่อไป

ชีวิตมีแต่ความซังกะตาย

ไม่ได้สร้างอะไรที่น่าจดจำ

แต่การเริ่มต้นที่จะทำงานของคนบางคน

เค้าเริ่มต้นหางานโดยถามตัวเองว่า

อะไรคืองานที่ตัวเองรัก ตัวเองชอบ ตัวเองทำแล้วมีความสุข

หรือหลายคนจะเริ่มต้นทำอะไร

ก็ชอบที่จะคิดถึงตอนจบ

ว่าชีวิตตอนนั้นเค้าจะเป็นยังไง

จากนั้นก็พยายามฝึกฝน พัฒนาตัวเองให้เก่ง

จนกลายเป็นคนที่เชี่ยวชาญ

ในที่สุดเงินทอง ชื่อเสียง ความสุขก็หลั่งไหลเข้ามา

มีความสุขตลอดการเดินทาง

พอมีโอกาสเค้าก็แบ่งปันความรู้ ความชำนาญ

ได้สร้างอะไรไว้มากมายให้คนจดจำ

ชีวิตอย่างหลังคงเป็นชีวิตที่ใครๆก็อยากที่จะเป็น

แต่คุณรู้ไหมว่ามีคนน้อยเหลือเกินที่ได้เป็น

เพราะจุดเริ่มต้นในการที่จะทำงานต่างกัน

คนนึงเริ่มจากการแสวงหาเงิน

อีกคนเริ่มจากการแสวงหางานที่รักที่ชอบ

ชีวิตของคนสองคนจึงต่างกันอย่างมากมาย

คุณลองสังเกตุคนที่รวยหรือประสบความสำเร็จดูสิครับ

คุณจะเห็นว่าการที่คนๆนึง

จะสร้างความมั่งคั่งให้กับชีวิตตัวเองได้นั้น

กลับกลายเป็นว่าไม่ใช่แต่มุ่งแสวงหาเงิน

แต่เป็นการมุ่งแสวงหาสิ่งที่ตัวเองรักแล้วอยู่กับมัน

ลุ่มหลงอยู่กับมัน

ลองถามตัวเองตอนนี้ดูสิครับ

"วันนี้คุณได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักหรือยังครับ"

สำหรับผมนะไม่ใช่แค่ได้ทำในสิ่งที่ผมรัก

แต่ได้ทำในสิ่งที่ผม...โคตรรัก

ทุกวันผมเฝ้าภาวนาว่า

หากชาติหน้าได้เกิดมาแล้วยังมีงานแบบนี้อยู่

ขอให้ผมได้ทำงานแบบนี้อีกด้วยเถิดดดดด.... เพี้ยง!!!