ผมเห็นคนที่มีปัญหาหนี้สินที่พยายามหาทางแก้ปัญหา

ด้วยหลากหลายวิธี ไม่ว่าจะพยายามหาเงินมาปลดหนี้

หาทางพูดคุยกับเจ้าหนี้ หาทางยืดหนี้ และอีกหลายๆทาง

บางคนแก้ปัญหาหนี้ได้เปลาะหนึ่ง

แล้วไม่นานก็กลับมาเป็นหนี้อีก

วนเวียนอยู่ในวังวนนี้ไม่จบ ไม่สิ้นเสียที

บางคนมีหนี้เยอะแยะ แต่ก็ยังไม่ปรับเปลี่ยนไลฟ์สไตล์

ยังคงกิน เที่ยว ใจใหญ่ ใช้จ่ายแบบไม่ระมัดระวัง

ถึงแม้เค้าจะแก้ปัญหาเรื่องหนี้ได้ครั้งนี้

ไม่นานก็จะกลับมาเป็นหนี้อีกจนได้

บางคนมีหนี้เยอะแยะ แต่ก็ยังไม่จัดระบบระเบียบทางการเงิน

ไม่ตรวจสอบสถานะทางการเงินของตัวเองเสมอๆ

ปัญหาหนี้ก็ยังคงวนเวียนอยู่กับชีวิตของเค้าต่อไปไม่ไปไหน

บางคนมีหนี้ แทนที่จะขยันขันแข็ง ดิ้นรนหาเงินมาปลดหนี้

แต่ก็ยังขี้เกียจ ไม่ดิ้นรนหาเงิน หาทองมาปลดหนี้

จุดสุดท้ายคือการจมไปกับหนี้ที่ไม่มีวันหมดเสียที

คนบางคนเจอหน้าทีไรก็บ่นว่าเงินไม่พอใช้

เงินเดือนต่ำบ้างหล่ะ ค้าขายไม่ดีบ้างหล่ะ

เห็นจะเปลี่ยนไม่รู้กี่งาน ดิ้นรนจะมีรายได้เพิ่ม

รายได้เพิ่มยังไงก็ยังไม่พอใช้อีกอยู่ด๊

พอเราบอกประหยัดอย่าฟุ่มเฟือย

ก็บอกว่ามันขำเป็นต้องมี ต้องได้

หรือบางคนประหยัดได้ไม่กี่วัน

ก็เห็นไปออกกระเป๋าใบใหม่ โทรศัพท์รุ่นใหม่

พอเราบอกให้จดบันทึก ทำบัญชีรายรับ รายจ่ายสิ

จะได้รู้ที่มาที่ไปของค่าใช้จ่าย ที่มาที่ไปของรายได้

ก็บอกว่าไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบ วุ่นวาย กดดัน

ผมหล่ะเพลียจิตกับคนพวกนี้จริงๆเลย

ผมว่านะปัญหาจริงๆมันไม่ใช่ปัญหาเรื่องหนี้

หรือปัญหาเรื่องเงินไม่พอใช้แล้วแล้วล่ะครับ

แต่มันน่าจะเป็นปัญหาเรื่องของนิสัยทางการเงินต่างหาก

การแก้ปัญหาการเงิน ไม่สามารถแก้ได้ด้วยเงินครับ

แต่มันต้องแก้กันที่นิสัย หรือ แสบๆหน่อยก็สัน... ทางการเงินก่อน

ถ้าไม่แก้เรื่องนี้ ไปมัวแต่แก้ปัญหาการเงินด้วยวิธีต่างๆนานา

แก้ให้ตาย ก็ไม่มีวันแก้ได้หรอกครับ