ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังจะโดดสะพาน
สู่กระแสน้ำอันเชี่ยวกรากเพื่อฆ่าตัวตาย
หลังจากอกหักจากหญิงที่ตัวเองรัก
ก่อนที่เค้าจะกระโดด
เค้าล้วงมือไปในกระเป๋าเสื้อหยิบลูกอมเม็ดหนึ่งออกมา
เหมือนจะให้รางวัลตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต
เมื่อเค้าฉีกกระดาษห่อลูกอมออกมา
ตาของเค้าก็ได้เห็นคำพูดๆหนึ่งที่สะกิดใจอยู่บนสลาก
ประโยคนั้นเขียนว่า
"เราอาจเป็นคนๆหนึ่งบนโลกใบนี้
แต่เราอาจเป็นโลกทั้งใบของใครคนหนึ่ง"
เหมือนเทวดาดลใจทำให้หนุ่มคนนี้คิดได้
เค้าวิ่งกลับไปที่บ้าน
ที่หน้าบ้านเห็นคุณพ่อ คุณแม่นั่งอยู่
เค้าวิ่งตรงเข้าไปกอด
แล้วก้มลงกราบที่เท้าของทั้งสองท่าน
น้ำตาไหลอาบแก้มแล้วก็ขอโทษ
ขอโทษที่เค้าเกือบจะทำร้าย
โลกทั้งใบของคุณพ่อ คุณแม่ไปเสียแล้ว
ฟังเรื่องราวนี้แล้วรู้สึกอย่างไรบ้างครับ
สำหรับผมแล้ว
ผมรู้สึกตลอดเวลาว่าชีวิตผมไม่ใช่ของผม
ชีวิตของผมเป็นของพ่อแม่ผม
ชีวิตผมเป็นของภรรยาและลูกของผม
ผมงี่เง่าไม่ได้
ผมไม่สำเร็จในชีวิตไม่ได้
ผมท้อถอยไม่ได้
เพราะหากผมเป็นอย่างนั้น
ผมกำลังทำร้าย
โลกทั้งใบของคนที่รักผมและผมรัก
ทุกความสำเร็จในชีวิต
ทั้งเรื่องการงานและเรื่องการเงิน
หากคุณลงมือสร้างมัน
โดยลืมนึกถึงตัวเองเสียบ้าง
แล้วลองกลับไปถามหัวใจตัวเองว่า
"คุณคือโลกทั้งใบของใคร
ใครคือโลกทั้งใบของคุณ"
หากคุณตอบได้อย่างชัดเจน
ผมเชื่ออย่างสุดหัวใจเลยว่า
คุณจะได้ในเป้าหมายทุกเป้าหมายที่คุณฝัน
คุณจะไม่มีทางล้มเหลวเด็ดขาด
แล้วตอนนี้คุณตอบได้หรือยังครับ
"ใครคือโลกทั้งใบของคุณ
คุณคือโลกทั้งใบของใคร"