คนจำนวนมากเวลาจะทำงาน

มักจะมองหางานที่ทำแล้วรวยหรือมั่นคง

พอได้ทำงานกลับพบว่าไม่ค่อยมีความสุข

แต่ก็ต้องทนทำต่อไป

ทำไปก็มองหาว่าใครทำอะไรแล้วรวยแล้วก็ทำตาม

ทำไปแล้วก็มักจะเข้าอีหรอบเดิม

เปลี่ยนงานแล้วเปลี่ยนงานอีก

ชีวิตทั้งชีวิตเลยไม่เก่งอะไรเสียที

เก่งเรื่องเดียวคือเปลี่ยนงาน

ชีวิตทั้งชีวิตมีแต่ควานหางานที่คิดว่าทำแล้วจะรวย

พออายุมากขึ้นมากขึ้นก็กอดเก้าอี้ไว้แน่น

กลัวว่าเค้าจะ Lay off ก็เลยทนทำต่อไป

มีแต่ความซังกะตาย

ไม่ได้สร้างอะไรที่น่าจดจำ

แต่คนบางคนเริ่มต้นที่จะทำงาน

โดยเริ่มต้นหางานโดยถามตัวเองว่า

อะไรคืองานที่ตัวเองรักหรือชอบ

คิดถึงตอนจบว่าชีวิตตอนนั้นเค้าจะเป็นยังไง

พยายามฝึกฝน

พัฒนาตัวเองให้เก่ง

จนกลายเป็นคนที่เชี่ยวชาญ

เงินทอง ชื่อเสียง ความสุขก็หลั่งไหลเข้ามา

มีความสุขตลอดการเดินทาง

มีโอกาสก็แบ่งปันความรู้ความชำนาญ

ได้สร้างอะไรไว้มากมายให้คนจดจำ

ชีวิตอย่างหลังเป็นชีวิตที่ใครๆก็อยากที่จะเป็น

แต่มีคนน้อยเหลือเกินที่ได้เป็น

เพราะจุดเริ่มต้นในการทำงานต่างกัน

คนนึงเริ่มจากการแสวงหาเงิน

อีกคนเริ่มจากการแสวงหางานที่รักที่ชอบ

ชีวิตของคนสองคนจึงต่างกันอย่างมากมาย

คุณลองสังเกตุคนที่รวยหรือประสบความสำเร็จดูสิครับ

คุณจะเห็นว่า

การที่คนๆนึงจะสร้างความมั่งคั่งให้กับชีวิตตัวเองได้นั้น

กลับกลายไม่ใช่แต่มุ่งแสวงหาเงิน

แต่เป็นการมุ่งแสวงหาสิ่งที่ตัวเองรัก

แล้วอยู่กับมัน ลุ่มหลงกับมัน

แล้ววันนี้คุณได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักหรือยังครับ

สำหรับผมนะไม่ใช่แค่ได้ทำในสิ่งที่ผมรัก

แต่ได้ทำในสิ่งที่ผมโคตรรัก

หากชาติหน้าเกิดมาแล้วยังมีงานนี้อยู่

ก็ขอให้ได้ทำงานแบบนี้อีกด้วยเถิดดดดด.... เพี้ยง!!!