มาสร้างอนุสาวรีย์ในดวงใจพ่อแม่กันเถอะ

ผมจำได้ดีถึงแนวคิดหนึ่ง

ตอนที่ผมเริ่มต้นเป็นตัวแทนประกันชีวิตเมื่อ 24ปีที่แล้ว

ตอนนั้นผมเป็นนักศึกษาจบใหม่

ที่เข้ามาเริ่มทำงานขายประกันชีวิต

ที่ถือว่าเป็นอาชีพที่ยากมากๆสำหรับเด็กจบใหม่ตอนนั้น

ผมเริ่มต้นทำการตลาดกับพี่ๆ เพื่อนๆที่เรียนจบมาด้วยกัน

ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนโสด

ดูเหมือนไม่เห็นมีความจำเป็นอะไรที่ต้องทำประกัน

ผมคุยกับเค้าเหล่านั้นว่า

จริงๆแล้วในฐานะที่เค้าเป็นคนโสด

ก็เหมือนกับว่าไม่มีความจำเป็นต้องทำประกันอะไร

แต่ถ้าวันหนึ่งแต่งงานเค้าคิดว่าจำเป็นต้องทำไหมครับ

ส่วนใหญ่ก็ตอบว่าจำเป็น

แต่ผมก็บอกกับเค้าไปว่า

จริงๆแล้วก็ยังไม่น่าจำเป็น

เพราะก่อนที่แฟนคุณจะมาอยู่กับคุณ

ก็อยู่กับพ่อแม่หรือมีคนดูแลได้

ผมถามต่อว่า

หากเค้ามีลูก เค้าคิดว่าจำเป็นต้องทำไหม

คราวนี้เค้าเหล่านั้นก็บอกกับผมว่าจำเป็น

ทำไมถึงจำเป็นหล่ะ

ที่จำเป็น เป็นไปได้ไหมที่เค้ารักและเป็นห่วง

อยากให้ลูกของเค้าในอนาคตมีความสุข

ผมมองหน้าเค้าเหล่านั้นแล้วบอกกับเค้าว่า

เป็นไปได้ไหมที่ในอดีต

คุณพ่อ คุณแม่ของเค้าก็คิดอย่างนี้เหมือนกัน

พยายามทำงานอย่างหนัก

เพื่อให้เค้ามีอนาคตที่ดีและมีความสุข

วันนี้หน้าที่ความเป็นพ่อ เป็นแม่ของเค้ายังไม่มาถึง

แต่วันนี้เค้ามีหน้าที่อันหนึ่ง

หน้าที่อันนั้นคือความเป็นลูก

ผมก็บอกเค้าต่อไปว่า

จะดีไหมที่เค้าจะมาสร้างสิ่งดีๆสิ่งหนึ่ง

สิ่งที่เหมือนอนุเสาวรีย์ในดวงใจพ่อแม่กัน

ทำให้พ่อแม่ของเค้ารู้สึกภูมิใจจังเลย

ที่มีลูกที่น่ารักและกตัญญูอย่างเค้านี้

แต่ยังไงก็ตามคงไม่มีพ่อแม่คนใดในโลก

ที่อยากได้เงินจากการที่ลูกเป็นอะไรไป

เพราะเงินเท่าไหร่ก็แลกกับลูกไม่ได้

แต่อยู่ที่ลูกต่างหาก

ว่าอยากที่จะให้หรือไม่ให้

อ่านถึงตรงนี้แล้ว

ผมอยากจะถามคุณมั่งว่า

วันนี้คุณได้สร้าง

อนุเสาวรีย์ในดวงใจพ่อแม่ของคุณแล้วหรือยังครับ